Day 5: Zaterdag 9/07
De funderingen raken stilletjes aan af.
Omdat de schoolgebouwen op een lichte helling liggen moeten de funderingen
opgevuld worden met zand en stenen om de vloer plat te maken. Dit is vrij zwaar
en tijdrovend werk. Die avond moesten we tot onze verbazing binnen eten omdat
de wind te koud en te hard waaide, ondanks het feit dat we in Afrika zitten. Er
werd ons geitenvlees geserveerd. Daarna was het Poker avond met carlsberg bier
van de stad. Die smaak was zeer welkom, het bracht ons terug naar ons
moederland.
Day 6: Zondag 10/07
Zondag is rustdag, maar vandaag hadden we
eerst nog een bezoek aan de chief van de regio op de agenda. Om die te kunnen
spreken, moet je hem betalen. Helaas kunnen we daar niet onderuit want als er
iets gebeurt heeft zo’n chief veel macht (bvb om lokale disputen uit te
vechten).
We aten vis en in de namiddag zijn we in
een naburig dorp gaan voetballen.
Het was helaas al Peter’s laatste avond en
er was een kampvuurtje waarrond we ‘weerwolven’ gespeeld hebben.
Day 6: Maandag 11/07
Bakstenen verplaatsen, non stop. Peter
neemt zijn afscheid, Ilse en Bram komen toe. Morgen komt Ken eraan. Adam en
Niki gingen mee Peter afzetten aan de luchthaven om daarna in de stad de eerste
blog op het internet te zetten. Voor de reis terug kozen ze voor het
goedkoopste vervoer: een lichte vrachtwagen, tot de rand vol met passagiers. De
spieren zijn al sterker, stapeltjes van 4 of 5 bakstenen gaan al vlotter.
Day 7: Dinsdag 12/07
Ken komt eraan.
Ken: Na een zeer lange week wachten was het
eindelijk tijd voor mij om op het vliegtuig te stappen en naar mijn nieuwe
vrienden en naar het Malawisch volk af te reizen. Toen ik aankwam, waren
Marilyn, Suzanne en Shadreck me aan het opwachten. Na een tocht met veel bulten
en putten in het donker kwamen we aan in het dorp. Ik wist niet goed waar ik me
aan kon verwachten en ik vond het erg spannend. Ik zag iedereen terug en ik
werd voorgesteld aan de bewakers, Evance en de vrouwen. Toen ik mijn spullen op
de slaapplaats had gelegd was het tijd voor het avondeten. Mijn eerste
Malawische diner op de malawische manier: nsima met volledige vissen, groentjes
én met de handen! Ik had niet verwacht om al meteen zo lekker te eten. Als dit
me elke dag zou voorgeschoteld worden, zou ik het niet erg vinden! Na nog een
gezellige avond met muziek en praten met de locals was het tijd om te slapen.
Mijn plaats was op het bovenste van een stapelbed waar ik in slaap viel met
veel zin naar de volgende dag…
Day 9 : Donderdag 14/07
Vandaag was het de laatste schooldag voor
de kinderen van Gencoo. Deze wordt gevierd met een ceremonie voor de kinderen
en hun ouders waar veel toespraken gegeven worden en de kinderen toonden wat ze
geleerd hebben. Een aantal van de kinderen moesten zich in het engels
voorstellen en een aantal dingen herhalen zoals het alfabet. Er wordt hier
vreselijk veel van buiten geleerd, maar de kinderen leren ook samen dansen en
zingen met de leerkrachten. De lessen lijken heel leuk te zijn voor de
kinderen. Daarna moesten de kinderen zinnen herhalen uit de bijbel: “In the
begining, God made the heaven and the earth”. Dit was heel raar voor ons om te
horen, maar de religie zit hier heel hard ingebakken.
Vervolgens werden de resultaten bekend
gemaakt en worden de kinderen beloond met koekjes, snoepjes en frisdrank voor
de goede resultaten. Ook was de ceremonie de uitgelezen kans voor ons om ons
project uit te leggen aan de plaatselijke bevolking. Ze waren heel sceptisch
geweest toen men hen had verteld dat een groep Europese studenten een school
zou komen bouwen maar waren vandaag vol enthousiasme om te zien dat we
daadwerkelijk waren gekomen. De ceremonie werd afgesloten met een
afscheidsliedje.
In de namiddag had Adam een culturele
uitwisseling georganiseerd over het onderwerp van religie. Hiertoe waren de
werkmannen en -vrouwen uitgenodigd om de plaats van religie in hun maatschappij
uit te leggen en onze standpunten te horen. De meesten onder hen spreken amper
Engels maar gelukkig hadden we Evance om de vertalingen uit te voeren. Na het
duidelijk maken dat het niet de bedoeling was elkaar te proberen overtuigen
mocht het gesprek beginnen. Het was voor velen de eerste keer dat ze het
concept ‘niet geloven in een god’ waren tegengekomen. Tot onze verbazing vonden
ze onze standpunten erg grappig in het begin maar waren ze wel geinteresseerd
en stelden ze ons vele vragen. Na een interessante uitwisseling namen we
afscheid met stevige handshakes en grote glimlachen.
Day 10: Vrijdag 15/07
Om 7 uur ‘s ochtends was iedereen
enthousiast wakker om ‘op vakantie te gaan’. Na het ontbijt en het organiseren
van de bagage in Shadreck’s jeep en de 4X4 met laadbak van een bevriende chief,
kon de rit beginnen. 5 mensen zaten in de laadbak. Een drietal uur later kwamen
we toe aan de lodge, die helemaal luxueus bevonden werd vergeleken met onze
dagelijkse accomodatie, zeker de echte douche en toilet en elektriciteit werden
geapprecieerd. Bovendien lag Lake Malawi aan onze voeten te lonken, het was als
de zee, maar dan met zoet in plaats van zout water. Er werd gezwommen, gelezen
en gevoetbald, helaas werd bij die laatste activiteit Stan’s teen gebroken, we
zitten dus met een kreupele. ‘S avonds werd er gesmuld van eens iets anders dan
nsima of rijst, de meesten aten spaghetti of frietjes. Daarna werd er nog
‘uitgegaan’ naar een bar, in de eerste werd er niet gefeest omwille van een
begrafenis die dag, maar in de tweede werd er gedanst en gebiljart. Adam testte
een tweede soort lokale bier, dat niet zoals het eerste naar maagzuur, maar dit
keer naar clash smaakte, met brokjes.
Day 11: Zaterdag 16/07
Enkelen van ons stonden vandaag extra vroeg op om de zon te zien opkomen
boven het meer, helaas was het vrij bewolkt om een spektakel waar te nemen. Het
’english breakfast’ werd buiten geserveerd, met ‘meerzicht’. Na een winderige
voormiddag van nog wat voetballen met de enthousiaste lokale kinderen, gingen
we iets vroeger dan gepland door naar Shadreck’s geboortedorp. Er werd nog vis
gekocht als cadeau voor zijn familie die dan gedurende de hele rit droogde op
de motorkap. Aangekomen werden we warm ontvangen en aten we kip. Na wat
spelletjes ‘weerwolven’ werd er gevoetbald met de kinderen. Algauw viel de avond
en gingen we op tijd slapen om de dag erop op tijd op te staan om op safari te
gaan. ‘S nachts waren de huilende en blaffende honden omwille van een hyena de
stoorzenders, evanals Niki, ons eigen varkentje.
Day 12: Zondag 7/07
Om 6 uur ‘s ochtends ontbeten we om op tijd
naar het safaripark te rijden. Rond 10uur kon het echt beginnen. Er werden
vooral veel waterbokken en Iùpala’s gespot en af en toe een aapje, de Savanne
was knap en er waren ook veel indrubwekkende bomen zoals baobab’s, ‘sausage
trees’ en kronkelende bomen. Veel bomen waren ook uitgetrokken door olifanten,
en ook hun kaka verried dat ze niet ver meer konden zijn. Nadat we de eerste
twee olifanten gezien hadden, hoera!, zagen we ook verdoofde olifanten in een
truck passeren om getransporteerd te worden naar een ander safaripark. Onze
gids werd getipt over een troep olifanten wat verder aan de rivier en dus reden
we in volle vaart daarheen. Bijna verwonderlijk dat niemand uit de laadbak
getotterd is. Onze race was wel effectief want wat later zagen we effectief een
hele kudde. Nog wat later zagen we Kudu’s, nijlpaarden en wat vreemde vogels.
Tijdens de middagpauze stal een aapje een pak koekjes van ons.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteStan, hoe gaat het intussen met uw teen?
ReplyDeleteMichèle